Het ontstaan van de Siberische kat
De Siberische kat is ontstaan in Rusland. Vanwege de streng Russische communistische regering vanaf 1917, die het voor een bepaalde periode zelfs verbood om huisdieren te houden, kon men zich pas in de jaren tachtig bezig houden met het gericht fokken. Waarna men een ‘eigen’ ras wilde ontwikkelen. In 1991 is de Siberische kat door de World Cat Federation (WCF) officieel erkend als kattenras.
Katten met het uiterlijk van Siberische katten worden al zeker 1000 jaar lang waargenomen in Rusland. De Siberische kat heeft zich, met weinig inmenging van de mensen, lange tijd op natuurlijke selectie voortgeplant, waardoor het sterke natuurlijke katten zijn geworden. Pas vanaf eind vorige eeuw hebben fenologen in Rusland een rasstandaard ontwikkeld. Een bekende sober die hiervoor als standaard heeft gediend is Roman.
Vervolgens zijn er vele katten geselecteerd op keuringen en tentoonstellingen met het gewenste uiterlijk voor de ontwikkeling van het ras de Siberische kat. Er kan niet worden uitgesloten dat er ook katten zijn geselecteerd waar andere rassen van dichtbij zijn ingemengd, zoals het vermoeden bij de golden kleur dat hier verwantschap met de Pers in zit, en de point aftekeningen verwantschap hebben met oosterse rassen. Wel is een belangrijke kanttekening dat er al lange tijd katten met point aftekeningen worden waargenomen langs de rivier de Neva en elders in Rusland. Deze katten zijn dan ook geboren uit katten met klassieke aftekeningen; zoals bijvoorbeeld gewoon effen zwart.
Het belangrijkste voor de registratie als Siberische Kat is de herkomst en het uiterlijk. Enkele stichterkatten die aan het begin van het ras staan zijn Mars, Max, Rysja, Cardinal, en Morris. Op dit moment worden nog steeds katten in Rusland als Siberische Kat geregistreerd. Een nieuw geregistreerde kat wordt ook wel novice of foundation kat genoemd.
De gezondheid van de Siberische Kat
De gezondheid van de Siberische kat is niet langer afhankelijk van de natuurlijke selectie, waardoor de gezondheid en sterkte van het ras nu in handen van de wijsheid en kennis van de mens, de fokker, ligt. Als u een fokker vindt die zorgvuldig omgaat met de gezondheid van de Siberische Kat en selecteert op basis van gezondheidsonderzoeken van de ouderdieren heeft u een grote kans een gezonde Sibeer in huis te halen, met relatief weinig gezondheidsproblemen.
Het uiterlijk van de Siberische Kat
De Siberische Kat is een vrij grote, goed gespierde, halflang harige kat met korte poten. De kop is breder dan lang, met vrij grote oren, met afgeronde oorpunten met pluimpjes. De ogen zijn groot en staan iets schuin. Het lichaam is middelgroot, stevig en gespierd. De staart is goed behaard, lang en dik.
Voor meer informatie over het uiterlijk van de Siberische Kat kun je op de pagina van Siberischekat.info kijken. Hier is uitgebreid omgeschreven hoe een Siberische Kat eruit hoort te zien.
Het karakter van de Siberische Kat
Het karakter van een Siberische kat omschrijf ik zelf weleens als dat het ‘de honden onder de katten’ zijn. Ze zijn lief, trouw, intelligent, speels en aanhankelijk en mijn katten zitten dan ook te wachten bij de deur om me te begroeten als ik thuis kom.
Over honden gesproken, vaak kunnen Siberische katten ook goed wennen aan het samenleven met honden. Siberen kunnen goed met kinderen omgaan, doordat ze veel toe laten, als aaien op de buik en optillen, houd wel rekening met het gedrag van kinderen naar de Sibeer toe en houd altijd een oogje in het zeil.
Siberen zijn goede klimmers en houden dan ook van een goede klim- en krabpaal, het liefst met een mooie hoge plek om goed uitzicht te hebben. Uitzonderingen zijn er altijd, geen enkele Sibeer is hetzelfde. Siberen zijn niet allemaal enorme schootkatten, maar het zijn hele lieve, zachtaardige, nieuwsgierige katten, die altijd graag in de buurt van mensen zijn.